Hup Wout en Mike

Wielrennen. Het is van jongs af aan een van mijn grote passies. Niet actief, maar passief. Zomers, als de Tour de France op de buis was, zat ik steevast uren naar de buis te turen. Eerst naar Bernard Hinault, Joop Zoetemelk en Hennie Kuiper, later naar Peter Winnen, Johan van de Velde, Phil Anderson, Pedro Delgado, Lance Armstrong, Jan Ullrich, Marco Pantani, Chris Froome en, niet te vergeten, Wout Poels.

Wout Poels. Ik rekende erop dat hij ook dit jaar weer te bewonderen zou zijn in de Ronde der Rondes. Maar topsport is keihard. Daar waar de renner de laatste twee edities nog van onschatbare waarde was voor Chris Froome, hij was op de flanken van de  Alpe d’Huez in 2015 en Lacets du Grand Colombier in 2017 zelfs sterker dan de kopman van Team Sky, is hij deze zomer niet van de partij. Nog niet fit genoeg na een knieblessure, oordeelde de leiding van zijn ploeg. Tot grote teleurstelling van hem, en van ons, fans van Woutje uit Blitterswijck.

Mijn zoon Tom is misschien wel de grootste fan van hem sinds we samen, privé en werk mixend, de fanclubdag van Wout in hartje Blitterswijck bezochten en even in de Sky-bus wegdroomden over het leven van een wielrenner. Niet dat we dat beiden voor ogen hebben, ik gezien mijn leeftijd al lang niet meer, maar ook Tom niet. Die houdt het, net als zijn pa vroeger op dezelfde lagereschoolleeftijd, bij voetballen en het nabootsen van de wielerwedstrijden. Eerst de koers kijken, vervolgens als een dwaze door het dorp racen, en als de Woutje van Vierlingsbeek winnen. Met het Sky-shirt aan en –helm op, de handen in de lucht en de bidon in de hand.

Ja, we balen enorm. Want Wout was en is Tom zijn held. Tom heeft posters van hem, petjes en zelfs een bidon. Maar inmiddels ben ik hem alles over Mike Teunissen aan het tonen. Dé wielerverrassing van de week was het, voor mij tenminste, dat Mike uit Ysselsteyn wél naar de Tour de France gaat.

Mike, afkomstig uit een écht wielernest, maakt op 1 juli 2017 als lid van Team Sunweb zijn debuut in de Ronde van Frankrijk. Als eerste op de toppen van de flanken van de Alpen zullen we hem live op tv zeker niet zien fladderen, maar hopelijk des te meer in het voorbereiden van een sprint voor zijn rappe ploegmaat Michael Matthews. En hopelijk in een lange ontsnapping, want pijn lijden kan onze Mike, die als belofte wereld- en Europees kampioen veldrijden werd en Parijs-Roubaix won, als de beste. Ik hoop dat we hem de komende drie weken toch onverwacht vaak met zijn neus vooraan gaan zien in de etappes, onder het oog van zijn fans, die zaterdag massaal naar Düsseldorf trekken om de start van de Tour bij te wonen. Helaas kan ik daar niet bij zijn.

Ik volg het spektakel thuis voor de buis, met mijn zoon Tom naast me. Mike, we rekenen op je, veel succes in de Tour de France en, je zult er nog niet aan willen denken, de BinckBank Tour op 7 augustus in Venray. Bij die thuiswedstrijd van jou en Wout zijn wij er, samen met tienduizenden fans, zeker wél bij.

Maak je dan even tijd vrij voor een foto met Tom? Want ik wil die foto’s van Bauke en Robert in deze blog graag vervangen door eentje van jou. Samen met mijn zoon. Ik app je nog wel. Dankjewel.

Persmuskiet Ron