Zonder dromen geen toekomst
Het begon als een grapje, maar groeide uit tot een hype. Tenminste, voor ons dorpelingen in Amsterdam. Want het viel ons vijven meteen op. We liepen over de Kalverstraat, maar niemand begroette elkaar. Nors liep iedereen aan elkaar voorbij. Zonder een glimlach, zonder een blik van goedkeuring. Blikken van afkeuring kregen wij echter wel, zeker toen we iedereen begonnen te begroeten. ‘Hallo, hoi, hoe is het met u?’ Sommigen zeiden niks terug, anderen keken verschrikt…
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.